قراردهی مانیتورهای استودیویی

یک راه هوشمندانه برای شروع بهبود کیفیت آکوستیک در اتاق این است که مطمئن شوید مانیتورهایتان هم راستای یکدیگر و در پوزیشن مناسبی قرار گرفته باشند. سعی کنید بین دیوار و اسپیکر مانیتورینگ حداقل 90 سانتی متر فاصله ایجاد کنید تا به این صورت افکت مجاورت را کاهش دهید. وقتی شما در پوزیشن میکس تان نشسته اید، سر شما با مانیتورهایتان باید یک مثلث متساوی الاضلاع بسازد، به صورتی که توییتر مانیتورها هم سطح گوش شما باشند. اگر بتوانید مانیتورهایتان را روی استند مخصوص مانیتور قرار دهید شرایط بسیار بهتری ایجاد خواهد شد – قرار دادن مانیتورها روی میز می تواند موجب انعکاس صدا از سطح میز شود و در این حالت نوعی افکت comb-filtering در پوزیشن میکس شما ایجاد می شود.

مشکل اول: میکس های شما بیس ضعیف، ناواضح یا غیر بالانس دارند

یکی از رایج ترین مشکلاتی که میکس های انجام شده در استودیوهای خانگی از آن رنج می برند مربوط به محدوده ی بیس می شود. به طور مشخص این نوع میکس ها وقتی در محیطی خارج از اتاق میکس پلی بک می شوند، محتوای بیس آن ها صدای ضعیف، ناواضح، بوم دار و نامشخصی پیدا می کند. بدون این که بخواهیم وارد جزئیات این موضوع شویم که ابعاد اتاق چگونه روی نحوه ی شنوایی شما تاثیر می گذارند باید بگوییم که بیشتر فضاهای استودیوی خانگی در محدوده ی 20Hz–300Hz بی نظمی های صوتی زیادی دارند که باعث می شوند شما نتوانید پایین ترین اکتاوهای میکس را به شکل دقیقی آنالیز کنید. چنین مشکلاتی می توانند موجب شوند میکس های شما قدرت بیس کمتری داشته باشند، در حالی که اتاق شما برعکس این موضوع را نشان می دهد و شما حس می کنید بیس قدرتمند و حجیمی دارید. برعکس این موضوع هم می تواند اتفاق بیفتد – اگر اتاق شما برخی از فرکانس های بیس را خنثی کند، شما بیس بیش از اندازه ای را در میکس تان ایجاد خواهید کرد و ممکن است بخش بیس میکس شما کاملا ناواضح شود.

راه حل اول: استفاده از بیس ترپ ها

ناهنجاری های بیس به این دلیل در اتاق شما ایجاد می شوند که انرژی بیس در اتاق انباشت شده است و این انباشت انرژی مخصوصا در قسمت های کنج اتاق محسوس تر است. بیس ترپ ها در طرح های مختلفی وجود دارند، اما تمام آن ها به شکلی طراحی شده اند که یک کار را انجام دهند: بیس ترپ ها تلاش می کنند تا جای ممکن انرژی صوتی در اکتاوهای بیس را جذب کنند. اضافه کردن بیس ترپ ها به فضای استودیویی یکی از بزرگترین بهبودهای صوتی را برای اتاق شما رقم می زند – مخصوصا اگر سیستم مانیتورینگ شما شامل ساب ووفر هم باشد. تمیز کردن پاسخگویی بیس در اتاق میکس همچنین باعث می شود شما راحت تر بفهمید در محدوده ی فرکانس های بالا و میدرنج میکس چه خبر است.
وقتی بیس را در اتاق کنترل کردید، نیاز شما به استفاده از EQ برای این که میکس ها صدای شفاف تر و قدرتمندتری داشته باشند کاهش پیدا خواهد کرد. همچنین به دلیل این که شما به شکل دقیق تری می توانید محدوده ی بیس میکس ها را آنالیز کنید، بیس میکس های شما در سیستم های پخش دیگر هم صدای بسیار بهتری خواهد داشت.

مشکل دوم: میکس های شما از میدرنج نامفهوم یا نداشتن عمق رنج می برند

یکی دیگر از معضلات استودیوهای خانگی، میکس هایی است که میدرنج نامفهوم و بیش از حد شلوغی دارند. وقتی شما المان هایی مانند گیتار، پیانو، سینتی سایزرها یا وکال را با هم ترکیب می کنید، محتوای میدرنج زیادی خواهید داشت که در یک محدوده ی فرکانسی باهم رقابت می کنند. درست مانند فرکانس های بیس، اتاق شما می تواند شما را گمراه کند، به شکلی که برخی فرکانس ها شدیدتر یا ضعیف تر از آنچه که واقعا هستند به گوش شما می رسند. چنین چیزی مخصوصا زمانی مشکل ساز می شود که شما می خواهید یک المان مرکزی مانند لید وکال یا پارت سولوی گیتار را در میکس تنظیم کنید – مشکلات صوتی اتاق شما اطلاعات اشتباهی به شما می دهد و باعث می شود شما انتخاب های اشتباهی در استفاده از اکولایزرها و کامپرسرها داشته باشید. نتیجه ی چنین مشکلی میکسی می شود که المان های میدرنج آن به خوبی مشخص و واضح نیستند و احتمالا عمق کافی ندارند.

راه حل دوم: از پنل های جاذب پهن باند استفاده کنید

بسیاری از مشکلات میدرنج در استودیوهای خانگی به واسطه ی دیوارهای موازی ایجاد می شوند؛ این دیوارها امواج ایستایی تولید می کنند که برخی فرکانس ها را boost و آن ها را در سراسر اتاق پخش می کنند. دیوارهای موازی همچنین می توانند flutter echo (اکویی که به شکلی واضح و قابل شنیدن بین دو سطح موازی ایجاد می شود) ایجاد کنند که موجب می شود شما نتوانید در رابطه با مقدار ریوربی که در میکس استفاده می کنید تصمیم گیری درستی داشته باشید. مشکلات میدرنج مشابه معضلات بیس است که در بالا به آن ها اشاره کردیم – انباشت بیش از حد انرژی صوتی باعث می شود شما میکس هایتان را با دقت کمتری بشنوید. مانند بیس، راه حل در استفاده از محصولات جاذب صوتی است که مختص فرکانس های میدرنج ساخته شده اند. کاراکتر جذب صدای این پنل ها به شکلی است که معمولا فرکانس های low-mid (بخش پایین تر میدرنج)، فرکانس های میانی و فرکانس های upper-mid (بخش بالای میدرنج) را جذب می کنند، پس معمولا به آن ها جاذب های broadband یا پهن باند گفته می شود.
پنل های جاذب پهن باند با قرار گرفتن در نزدیکی مانیتورهای شما می توانند انعکاس هایی که دیوارهای مجاور مانیتورها ایجاد می کنند را کاهش دهند. پنل های آکوستیک پهن باند را هر جایی از اتاق که قرار دهید می توانند امواج ساکن و flutter echo ها را بشکنند و مانع از این شوند که چنین امواجی روی شنوایی شما تاثیر بگذارند. با کنترل کردن انرژی میدرنج در اتاق قادر خواهید بود با دقت بیشتری سازها و وکال ها را در میکس هایتان با استفاده از ابزاری مانند EQ، کامپرشن و ریورب پردازش کنید. همچنین با دستیابی به میکسی که میدرنج بهتری دارد، موزیک شما در سیستم های پلی بکی که تمرکز آن ها روی میدرنج است، مانند گوشی ها، تبلت ها و اسپیکرهای تلویزیون، صدای بهتری داشته باشد.

مشکل سوم: میکس های شما وضوح و استریو ایمیج مناسبی ندارند

اگر میکس هایتان در استودیو صدای روشن، زنده و پر از جزئیاتی دارند اما در سیستم های پخش دیگر صدایی کدر و ناواضح پیدا می کنند، احتمالا مشکل از پاسخگویی فرکانس های بالای فضای میکس شماست. فرکانس های بالا نسبت به فرکانس های بیس و میدرنج جهت دار تر هستند. به دلیل نحوه ای که این فرکانس ها مانند پرتوهایی در اتاق شما پخش می شنود، پاسخگویی فرکانسی در بخش های مختلف اتاق بسیار متفاوت خواهد بود (حتی اگر از حالت نشسته به حالت ایستاده تغییر پوزیشن دهید، تفاوت زیادی در شیندن فرکانس های بالا ایجاد خواهد شد). اما درست مانند بیس و میدرنج، اگر اتاق شما پاسخگویی high-frequency بالانس و یکدستی را ایجاد نکند، موجب می شود شما تصمیمات اشتباهی در حین میکس بگیرید. میکس هایی که زیادی کدر هستند یا صدای آن ها زیادی روشن و تیز است و یا میکس هایی که استریو ایمیج آن ها زیادی واید یا زیادی باریک است، احتمالا نتیجه ی این هستند که شما هنگام میکس در اتاقتان فرکانس های بالا را به خوبی نشنیده اید.

راه حل سوم: اضافه کردن انتشار دهنده ی high-frequency

در حالی که مشکلات بیس و میدرنج به وسیله ی جذب انرژی صوتی اضافه برطرف می شوند، مشکلات فرکانس های بالا را با پراکنده کردن آن ها می توان بهبود داد – جذب کردن این فرکانس ها باعث می شود اتاق شما صدایی مرده و کدر پیدا کند که نه تنها مشکل شما را برطرف نمی کند، بلکه آن ها را افزایش می دهد (به بیان دیگر، تمام مساحت دیوارها را نباید با پنل های جاذب بپوشانید). فرکانس های بالا به ما کمک می کنند صداها را مشخص و جایگاه آن ها در میدان استریو را تعیین کنیم. انتشار دهنده ها به شکلی طراحی شده اند که پرتوهای جهت دار انرژی high-frequency را به صورت وسیع تری پراکنده کنند و به این ترتیب با بهبود دقت صوتی در پوزیشن میکس شما، پاسخگویی بالانسی در اتاق ایجاد کنند. انتشار دهنده ها معمولا روی دیوارهای کناری و پشت اتاق قرار می گیرند و به شما کمک می کنند پاسخگویی high-frequency یکدستی در تمام اتاق داشته باشید. همچنین با قرار دادن انتشار دهنده ها در بالای پوزیشن میکس می توانید انعکاس های اولیه ی جهت دار اسپیکرهایتان را بشکنید و به این ترتیب تصمیمات میکس دقیق تری بگیرید.

تجهیزات آکوستیک را کجا قرار دهیم که بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم؟

جاذب ها و انتشار دهنده ها اگر در مکان های مناسبی در استودیوی شما قرار نگیرند نمی توانند تاثیر مطلوبی ایجاد کنند. محل قرارگیری این پنل ها را به طور دقیق نمی توان تعیین کرد، چرا که هر اتاقی منحصر به فرد است. برای گرفتن بهترین نتیجه باید آنالیز دقیقی روی اتاق شما انجام بگیرد تا مشخص شود در این اتاق کدام فرکانس ها محو و کدام فرکانس ها تشدید می شوند.